~OO~ ทุกครั้งที่ตะวันลับขอบฟ้า เรามักจินตนาการว่ามันมิอาจหวนกลับ ทุกคราที่ความมืดแผ่ปกคลุม เราคาดว่ามันจะไม่จางหาย ครั้นเมื่อความเท็จมีอิทธิพล เราคิดว่ามันจะไม่มลายสูญ และเมื่อการกดขี่ได้ครอบงำทั่วแผ่นหล้า เราต่างหวาดวิตกว่ามันจะไม่สิ้นสุด และมิอาจเนรเทศมันออกไปได้ ~O~O~O~O~O~ โอ้พี่น้องข้า พี่น้องข้า จงเชื่อด้วยทุกทุกความเชื่อมั่นถึงกฎระเบียบแห่งจักรวาลนี้ เถิด ~O~~O~~O~ ตะวันลับฟ้าจะเบิกรุ่งอรุณใหม่ มวลรัศมีจะขับม่านแห่งความมืดมน ความจริงจะพิฆาตความเท็จ อิสรภาพจะปลดแอกการกดขี่ ทุกสรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน ~O แต่ O~ ตื่นเถิดก่อนฟ้าสาง เพื่อเจ้าจะได้เป็นประจักษ์พยาน ~O ว่า O~ กองทัพแห่งความสว่างจะพิชิต เหล่าทัพแห่งความมืดได้อย่างไร ~O~~O~~O~
30 พฤษภาคม 2545 09:41 น. - comment id 52637
ชอบมากค่ะ เป็นกำลังใจและให้ความหวังได้ดีทีเดียว มันต้องมีวันที่เป็นของเราบ้าง วันที่ความมืดมนเลือนหาย ความเท็จได้รับการเปิดเผย การกดขี่ข่มเหงถูกถอนรากถอนโคน เราจะคอยวันนั้นอย่างกระตือรือร้น ไม่ใช่การรอคอยอย่างผู้หลับไหล ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยค่ะ
30 พฤษภาคม 2545 09:51 น. - comment id 52640
กลอนนี้มีเจ้าของปองสงวน ท่านไม่ควรหยิบลากกระฉากถู หากยั้บเยินเกินไปไม่น่าดู เจ้าของรู้ตามสืบกระถืบเอา อิอิ (กรณี print ไปอ่านน่ะ ก็อย่ากระฉากแรงนะ) อิอิ ถูกใจป่ะ คุณปุถุชน
31 พฤษภาคม 2545 00:20 น. - comment id 52875
ชอบมาก ลึกซึ้ง ความหวังยังมีอยุ่อ่ะนะ ขอบอกอีกทีว่าชอบมากจริงๆๆ อิ อิ อิ
31 พฤษภาคม 2545 11:12 น. - comment id 52971
เก่งเจงๆๆเลยพี่ครายเนี้ยยยยย อิอิ
31 พฤษภาคม 2545 11:14 น. - comment id 52972
ความจริงมันยังมีอยู่แต่ มันมิอาจถูกเปิดเผยได้ในตอนที่มันเดือด แต่ถ้ามวลมากหนาที่มีความรู้สึกเช่นกันมันจึงจะทำให้ เกิดการปลดแอกได้ ก่อนฟ้าสาง ความมืดก็จะกลายเป็นสว่าง เขียนอีกชิ ให้ว่างวาง สัมผัสทุกสิ่งที่ต้องการเขียน