ไอน้ำ ลอยบนฟ้า ตกลงมา กลายเป็นฝน ความเสียใจ ในตัวคน ไหลปะปน....เป็นน้ำตา เสียใจ.....ใยง่ายนัก แค่รู้จัก....และร่ำลา ใจเอย......อย่านำพา ขอเพียงว่า...... ข้าไร้ใจ......
8 มิถุนายน 2545 22:50 น. - comment id 54723
...น้ำตา....................น้ำฝน... ..........เคยนะ... เคย....... ...ผ่าน...ที่ตัว....ผ่านที่ตา..ผ่านที่หน้า.. ..ผ่าน.....ทั้งตัว....เปียก...ป่ายหมด.. ร้อง...แล้วก้อร้อง.... ม่ายมีครัยเห็น.. ...จำด้ายนะ....เปนวันเดียว... ...ที่อยากทำ.... วันที่......เรา..เสียจาย.. ...วันที่...คนที่เรามองว่า...เค้าเปนฮีโร่..เหมือนพ่อ.....ทำให้..เรา..เสียจัย...และสิ้น..ศรัธทา.. กลัว...ขลาด...เกินกว่า....ที่จา...คบ.และรู้จัก...กะครัยด้ายอีก...... เปนวันที่....เรา...จำด้าย...ตลอดชีวิต... ............................................................
9 มิถุนายน 2545 01:29 น. - comment id 54747
คุณเรนใช่ไหมครับ..? อย่าให้เรื่องในวันนั้น.... มาทำลายชีวี ยังมีเรื่องดีดี ...... ที่รอให้พบเห็น ขอเธอลืมมันไป.... และโปรดใจเย็นเย็น ชีวิตดั่งเช่น..... เป็นเพียงละคร........ อย่าให้เรื่องแย่ๆในอดีตมาทำลายอนาคตเลยนะครับคุณ .......... ถ้าเป็นไปได้ผมขอโทษแทนคนที่ทำให้คุณเสียใจนะครับ.... เขาอาจไม่ได้ตั้งใจ..... เขาอาจโง่เกินไปที่จะเข้าใจคุณค่าของคุณ.... เขาอาจกลัวว่าคุณจะผิดหวังในตัวเขา..... ถ้าไม่ให้อภัยเขาก็ต้องลืมเขาไปนะครับ
10 มิถุนายน 2545 00:21 น. - comment id 54829
..ม่ายช่าย.!!..ม่ายช่าย.!!..เรนค่ะ..... ..ขอบคุณ...คือคำกล่าว... . ..ที่ให้กับ..... ...คำแนะนำ........ที่ดี.... .....ขอบคุณ...จริงๆ.....ค่ะ..พี่ตื่น....