ไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นจริง พวกเธอทิ้งใจดวงนี้ได้ลงคอ ทั้งที่รู้ว่าจากไปก็คงรอ ยังไม่พอหลั่งนำตาก็เพราะเธอ ผูกพันด้วยสายใยแห่งความเป็นเพื่อน ไม่ลืมเลือนคำที่เรียกว่าเพื่อนเกลอ ทำอย่างไรหัวใจจะไม่เผลอ ยกรอยยิ้มให้เธอขโมยไป ทั้งที่เห็นพวกเธอมีความสุข ฉันกลับทุกข์ทรมานนานนักหนา เมื่อเห็นว่าเธอคงไม่กลับมา พยายามจะคว้าเพื่อนที่ใจ แต่ทว่าสายตานั้นไม่ใช่ เธอเป็นใครที่มาแยกฉันไกล ถึงยังไงขอร้องย่าจากไป ขอให้ใครคนนั้นหวนคืนมา