ก่อตัวขึ้น จากสายน้ำ อันฉ่ำชื่น เป็นฟองคลื่น ซัดสาด บนหาดขาว ต้องไอแดด แผดระยับ ดั่งกับดาว ซัดสาดทราย พรายพราว ทอดยาวไป เป็นละลอก สาดซ้ำ ทุกค่ำเช้า โอบอุ้มทราย แผ่วเบา อย่างรักใคร่ แล้วไม่นาน ก็หันกลับ เลือนลับไป เหลือแต่เพียง รอยทราย ไกลสุดตา ดั่งความรัก จากหัวใจ ในวันก่อน ช่างยอกย้อน คลอนคลาย ร้ายนักหนา กระทบใจ แล้วเลือนกลับ พลันลับลา ทิ้งร่องรอย น้ำตา ไว้ที่ใจ
Jeminine 15 พ.ค. 2545 03:02 น. - ID 15112 
936
8
0
15 พฤษภาคม 2545 03:13 น. - comment id 49677
เดี๋ยวนี้ใช้คำแพรวพราวดีเหลือเกินนะคุงกวี
15 พฤษภาคม 2545 12:11 น. - comment id 49718
อ่านแล้วใจมันหวิว..หวิว งัยไม่รู้
15 พฤษภาคม 2545 13:26 น. - comment id 49730
อยากไปทะเล จะไปกินปลาหมึกย่าง ชอบ...
15 พฤษภาคม 2545 14:17 น. - comment id 49773
เปรียบเทียบได้ดีมากมากครับ ความรักเหมือนเกรียวคลื่นที่ซัดสาด อืม อืมมม
15 พฤษภาคม 2545 16:25 น. - comment id 49808
เพราะมากเยย ^___________________^
16 พฤษภาคม 2545 00:29 น. - comment id 49968
เพราะจังเลยจ้ะ
16 พฤษภาคม 2545 00:32 น. - comment id 49972
จะเอาอะไรแน่นอนกับคลื่นลมทะเลกันล่ะจ๊ะ คุงเจมิไนน์
16 พฤษภาคม 2545 02:04 น. - comment id 50021
คืบก้อทะเล ศอกก้อทะเล ชะ..โอละเห่ โอละชา.... ฮี่ๆๆ มะรุมะชิ
20 พฤษภาคม 2545 11:00 น. - comment id 50628
เป็นเพียงคลื่น กระทบฝั่ง ดังครืนครั่น ทุกคืนวัน ซัดสาด หาดทรายใส ไม่เคยคิด จะเลิกร้าง จืดจางไป แค่กายไกล กันชั่วยาม ไช่ตามทวง คลื่นสลาย หายไป ในสายน้ำ ทรายพึงจำ ไว้ว่า อย่ามัวหวง มอบความรัก ฝากผืนทราย ไว้ทั้งปวง คลื่นไม่ลวง รอยทราย ให้ตรอมตรม รอยน้ำตา ของใคร ที่ไหลหลั่ง คลื่นเจียนคลั่ง ดังจะเห่ ทะเลขม กลับมาแล้ว เพื่อผืนทราย คลายระทม คลื่นจะพรม จูบรับ ซับน้ำตา...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
