ลองมั๊ย

 
  หลายครั้งหลายคราหลายหน้าฝน 
อยู่เพียงตนกับหัวใจที่คล้ายเหงา
ไม่มีใครสักคนที่ทนเรา 
หรือว่าเขาไม่ใช่จึงไกลลา
  หรือรักจริงไม่มีอย่างที่คิด 
จึงยากหาคนใกล้ชิดในวิถี
ไม่ใช่ฉันไม่ใช่คุณที่ไม่ดี 
อาจไม่มีทางบรรจบให้พบกัน
  หรือจะลองขึ้นมานั่งด้วยกันก่อน 
เพียงพักร้อนหัวใจไว้ที่ฉัน
หากไม่ใช่จะลงก่อนไม่ว่ากัน 
ลองสักวันเผื่อคนนั้นจะมีจริง
.
.
.
.
...มาเพราะคิดถึง เพียงแค่เว้าวอน ใครสักคน เขียนบทสุดท้าย ....