๏ อยู่กันมายาวนานจนป่านนี้สี่สิบเอ็ดปีที่อยู่เคียงคู่ขวัญก็ทะเลาะเบาะแว้งบ้างเหมือนกันแต่ยังกลั้นกันอยู่รู้แนวทางแต่ไม่เคยมีเรื่องเคืองขุ่นมากแต่เพราะปากพาไปให้โผงผางนึกขึ้นได้เงียบสงบสยบพรางเป็นแนวทางที่ดีไม่มีภัยแล้วความรักก็รับกระชับต่อเริ่มใจพอพึงกันสิ้นสงสัยคุยกันเคลียร์แก้ปัญหาไม่อาลัยพอฤทัยเหมือนเก่าเข้าใจกันเราประคองคล้องใจไปอย่างนี้ตามวิถีสูงวัยไม่หุนหันเหลือเราสองต้องอยู่เคียงคู่กันตราบถึงวันมาพรากให้จากกัน ๚๛