“ใจเธอ ตายด้าน”

บนข.

เธอ...ใจคงตายด้าน ไปนานเนิ่น          
เมื่อใจฉัน เทียบเชิญ มิหวั่นไหว
รักฉันเธอ คงเมิน ไม่เพลินใจ             
สี่ห้องแห่ง หทัย ปิดประตู
 
เมื่อเธอมัว กลัวใจ ไม่เปิดกว้าง           
ปิดหนทาง ข้างใน หัวใจอยู่
เธอคงมอง รักที่เห็น เป็นศัตรู             
อันจะจู่ ทำลาย หมายหัวใจ

หรือเธอคิด เก็บใจ ไว้กับตัว             
อยู่กับความ หม่นมัว และหมองไหม้
เก็บคืนวัน ปวดร้าว แต่คราวใด           
ผ่านวันวัย วังวน ไม่พ้นเลย
 
ได้โปรดเถิด เปิดใจ ให้สักนิด              
ให้ใจฉัน ใกล้ชิด ได้เปิดเผย     
ว่ารักฉัน เช่นอรุณ อุ่นไอเอย              
อันเธอเคย อบอุ่น คุ้นเคยมา
 
รักนะ ว่ารัก อยากจะบอก                
ให้ได้ยิน ถึงซอก แห่งฟากฟ้า
ผ่านสายลม พรมผ่าน ม่านเมฆา        
ไปสู่ใจ ด้านชา เธอคนดี
 
ขอเพียง เธอรับรู้ ดูใจบ้าง                 
อย่าปล่อยให้ อ้างว้าง อยู่อย่างนี้
แค่เปิดใจ รับใจ ทีใครมี                    
ความหวังดี ด้วยรัก สมัครใจ                       
 
เธอ...ใจคงตายด้าน ไปนานเนิ่น          
แต่ฉันยัง เทียบเชิญ รักไปให้
แม้นเธอมอง ไม่เห็น ไม่เป็นไร            
เธอคงไม่ สนใจ รักใครเป็น
 
หวังว่าเธอ คงจะเป็น อยู่เช่นนี้           
สักกี่ปี กี่ชาติ มิอาจเว้น
ฉันก็จัก รักเธอ เสมอเช่น                 
ดังเงาเร้น ติดตาม เป็นยามใจ...