แม้อยากโพสเพียงไหนใจจะขาด
ต้องบังอาจหักห้ามความอัดอั้น
เห็นเหตุการณ์ฟีดเพื่อนวิ่งก็ยิ่งคัน
ต้องกัดฟันอดทนจนจะตาย
กลัวโพสแล้วโดนเพื่อนแค็ปไปแอบด่า
ลับหลังว่ากันสะใจให้เสียหาย
ถูกอันเฟรนด์กันจนเพลียน่าเสียดาย
แสนเบื่อหน่ายยุคยากเข็ญคนเล่นแรง
เมื่อคนไร้เหตุผลจนวิปริต
มัวแต่คิดอยากจะด่าพาให้แหยง
แม้ยกการศึกษามาแสดง
ก็ยังแกว่งแพ้อารมณ์ถ่มถุยกัน
มั่วตรรกะวิบัติชัดเจนอยู่
คนเชิดชูการเหยียดหยามตามเย้ยหยัน
ความข้างเดียวฟังเข้าแค่เอามัน
จึงตีบตันทางออกบอกตรงตรง
เธออยากโพสเฟสบุคต้องฉุกคิด
ยังกลัวผิดเพราะหัวใจลวงให้หลง
อคติพาเลือกข้างอย่างปลงปลง
เลยเขียนลงสมุดไว้ใช้ระบาย
คิดอะไรเห็นอะไรเธอไม่โพส
กลัวเพื่อนโกรธเกรียนด่าใส่ให้เสียหาย
เลยเขียนใส่ลงกระดาษวาดลวดลาย
หลังจากตายค่อยเผยแพร่แค่นั้นเอง