นาฬิกานั้นเดินหน้าแต่ชีวานับถอยหลังด้วยมิอาจจะหยุดยั้งหรือดึงรั้งกาลเวลาเมื่อชีพคนพ้นวัยเยาว์พ้นหนุ่มสาวก็ชราชีวิตเป็นเช่นนี้หนาชีพชีวาของคนเรานาฬิกานั้นเดินหน้าแขวนข้างฝาปีแล้วปีเล่าแต่ชีวิตไม่ยืนยาวที่สุดเงาก็ไม่เหลือบ้างโศกเศร้าเหงาและทุกข์บ้างอิ่มสุขจนเหลือเฟือคิดคิดไปไม่น่าเชื่อที่สุดเหลือเพียงร่องรอยนาฬิกานั้นเดินหน้าแต่ชีวากลับนับถอยเหลือเวลากี่มากน้อยที่ยังคอย....ใครจะรู้(16.10.61)