นาฬิกา

อ.วรศิลป์

นาฬิกานั้นเดินหน้า
แต่ชีวานับถอยหลัง
ด้วยมิอาจจะหยุดยั้ง
หรือดึงรั้งกาลเวลา
เมื่อชีพคนพ้นวัยเยาว์
พ้นหนุ่มสาวก็ชรา
ชีวิตเป็นเช่นนี้หนา
ชีพชีวาของคนเรา
นาฬิกานั้นเดินหน้า
แขวนข้างฝาปีแล้วปีเล่า
แต่ชีวิตไม่ยืนยาว
ที่สุดเงาก็ไม่เหลือ
บ้างโศกเศร้าเหงาและทุกข์
บ้างอิ่มสุขจนเหลือเฟือ
คิดคิดไปไม่น่าเชื่อ
ที่สุดเหลือเพียงร่องรอย
นาฬิกานั้นเดินหน้า
แต่ชีวากลับนับถอย
เหลือเวลากี่มากน้อย
ที่ยังคอย....ใครจะรู้
(16.10.61)
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน