ไม่ได้ถือไว้ที่มือ หากแต่ถือไว้ที่ใจ วัยเยาว์อุ้มเอาไว้ ครั้นเติบใหญ่ใจห่วงหา ไม่ได้กอดไว้แนบอก แต่กอดกกในอุรา ความรักความเมตตา ของมารดามิเหือดหาย ไม่ได้ป้อนข้าวป้อนน้ำ แต่เช้าค่ำห่วงมิวาย อยู่ดีกินดีไหม ใครเล่าใครคอยจัดหา ไม่ได้ดูแลใกล้ชิด แต่ดวงจิตชิดลูกยา ดับดิ้นดินกลบหน้า จิตมารดายิ่งอาลัย นี่แหละรักของแม่ ยิ่งใหญ่แท้แน่กว่าใคร ลูกเต้าจำเอาไว้ เร่งชดใช้ทดแทนคุณ ป.ล. ครบหกปีที่สิ้นแม่ (21.9.61)