หลายครั้งหลายครา ที่เหม่อมองไปข้างหน้า แต่ว่ากลับคิดถึงความหลัง และมักเป็นความผิดพลาดพลั้ง เรื่องราวหนหลัง ที่่ยังฝังจิตฝังใจ แต่ละคนคงมีอดีต ความพลาดผิดที่อยากกลับไปแก้ไข ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ นอกจากแก้ที่ใจ ไม่ให้คิดถึงมัน แล้วใครกันเล่าที่จะทำได้ การลืมเรื่องเลวร้ายให้หายไปจากใจนั้น คงเหมือนกับการวิ่งหนีแสงตะวัน ที่พบพานทุกวัน...คราอรุณ (21.8.61)