ฉันกลับมายืนที่เก่า... จู่จู่ความเหงา ก็วิ่งเข้ามาหา.. ขอบฟ้า..ฝั่งน้ำ แลไกลสุดตา นึกถึงวันสุดท้ายที่ร่ำลา จากเธอคนดี เธอจะยังจำได้อยู่หรือเปล่า เรื่องราวของเรา ที่เกิดขึ้นที่นี่ วันที่เธอบอกรัก...วันที่เธอบอกความรู้สึกดีดี จนถึงวันที่ทุกสิ่งจบลงตรงนี้..เมื่อฉันจากมา แหวนวงเล็กเล็ก...ที่ฉันคืนให้... คงจมอยู่ภายใต้ผืนน้ำกว้างใหญ่..ลึกลงไปเกินค้นหา ที่ตรงนี้...ฉันเคยทำให้เธอเสียน้ำตา ตอนนี้ไม่รู้ว่า...เธอเป็นอย่างไร เธอจะหายโกรธกันหรือยัง...คนดี วันนี้..ฉันกลับมาที่นี่ ด้วยหัวใจหวั่นไหว อยากสูดกลิ่นหอมของแม่น้ำ..และความทรงจำมากมาย วันนี้เธออยู่แสนไกล...ฉันเหลียวหาความอบอุ่นเดิมเดิมของใจ... ..แต่..ไม่เจอ..
13 พฤษภาคม 2545 04:00 น. - comment id 49112
เพราะและกระทบใจจัง....ถ่ายทอดความรู้สึกได้เยี่ยมมากเลยเจทท์
13 พฤษภาคม 2545 11:56 น. - comment id 49150
จำได้ไหมที่รัก ที่เราเคยช้อนลูกอ๊อดไปทำแกงส้มด้วยกัน ริมตลิ่งที่เราขุดไส้เดือนไปตกปลาดุกกันยังไงเล่า จำได้มั้ยอีเรียม อิอิ
13 พฤษภาคม 2545 15:53 น. - comment id 49199
อาการแบบนี้เป็นประจำเลยละ หนังเรื่องนี้เคยดูเดียวกัน ร้านอาหารที่เราเคยเข้า....มันผ่านไปแล้วล่ะ
13 พฤษภาคม 2545 16:06 น. - comment id 49206
ไพเราะมากเลยครับ
13 พฤษภาคม 2545 18:16 น. - comment id 49247
ลึก....ซึ้ง......กินใจ......ชอบมากค่ะ พี่เจทท์
14 พฤษภาคม 2545 01:19 น. - comment id 49352
พี่ก้ออยู่ที่เก่านะ... แต่ความเหงามะเหงมาหามั่งเลยอะจ้า... สงสัยต้องเปลี่ยนที่ยืนแย้วอะจ้า
15 พฤษภาคม 2545 23:37 น. - comment id 49926
เจทท์ ทำมายกล้าสูดกลิ่นแม่น้ำ (แสนแสบ) อ่ะ มันชื่นใจหรอ เพราะจังเลย
21 พฤษภาคม 2545 01:49 น. - comment id 50783
- burst ---- ผมว่าคนนี้ไม่เต็มชัว อิอิ ล้อเล่น อ่านบทนี้แล้วนึกภาพออกเลยครับ เศร้าแบบยังไงไม่รู้ครับ ภาพเก่าเก่าความทรงจำเก่าเก่าที่อยากให้ย้อนกลับมา