เพราะฟัน มีไม่ครบ ยามเคี้ยวขบ จึงทรมาน อนิจจัง นะสังขาร ทรมาน รำคาญใจ หนูน้อย กัดลำอ้อย น้ำลายย้อย หยดรินไหล ฟันไม่ครบ จึงไม่ง่าย กัดแรงไป ก็ไม่ดี ฟันใน ปากคนเรา ยามหนุ่มสาว สามสิบสองซี่ ผ่านไป ไม่กี่ปี สามสิบสองซี่ เริ่มร่วงหาย เริ่มหลุด สอง สาม สี่ ดีไม่ดี ยามบั้นปลาย สามสิบสองซี่ สูญสลาย เป็นตายาย ใช้ฟันปลอม ฟันคนเรา แสนล้ำค่า พึงรักษา พึงถนอม หลุดไป ให้ตรมตรอม เพราะฟันปลอม ย่อม บ่ คือ