หยืบยื่นน้ำดื่มให้กัน ในวันที่หิวกระหาย จดจำน้ำนั้นไปจนตาย น้ำดับกระหายเพียงแก้วเดียว หยิบยื่นมิตรภาพให้กัน ในวันอันแสนโดดเดี่ยว กลับกลายผูกพันแน่นเหนียว เหตุเพราะโดดเดี่ยววันนั้น สิ่งเล็กสิ่งน้อยด้อยค่า หากถูกเวลาพาสร้างสรรค์ คุณค่าเอนกอนันต์ เราท่านต่างรู้กันดี คนฉลาดโอกาสผ่านมา ไขว่คว้าไว้จนล้นปรี่ คนเขลากลับไม่ใยดี ปล่อยทิ้งเป็นที่น่าเสียดาย น้ำดื่มหยิบยื่นให้กัน ในวันที่หิวกระหาย ผู้รับจดจำไปจนตาย ซึ่งในน้ำใจ...ที่ให้กัน