แว่วเสียงต่อปากต่อคำจากข้างบ้าน พอจับใจความได้ว่า " พูดกัน ดีดี ได้ไหม ทำไม ถึงต้อง ตะคอก ก็ไม่รู้ ทำไม ไม่บอก มาขู่ ตะคอก ทำไมกัน รู้ไหม คำหยาบ คำด่า ล้วนแต่ วาจา ไม่สร้างสรรค์ ยิ่งพูด ยิ่งทำ ร้ายกัน ยิ่งพูด ยิ่งบั่น ทอนน้ำใจ ขอเถอะ คำพูด เสียดสี หยุดพูด เสียที จะได้ไหม เลิกพูด เสียบ้าง จะเป็นไร อย่าเอา แต่ใจ ตัวเอง หัดคิด ถึงใจ คนอื่นเขา อย่าเอา แต่คอย อวดเบ่ง ขืนทำ ปากร้าย ใจนักเลง วันเจอ คนเก่ง แล้วจะอาย " ป.ล. ก็น่าคิดดีเหมือนกัน