๑ น้ำค้างดึกพร่างไหวใครว้าเหว่ คำนึงเล่ห์เวลาสุขทุุกข์หวานขม
ปณิธานวิบัติอสัตย์ระงม การเมืองวางเขื่องล่มเพาะปมใด
๑ ทางแฝงร้ายกาลเทศะสั้น ความผูกพันซุกหลงละสงสัย
ทวิคติธรรมชี้นำใด ยากสดับรับรู้นัยใจพุทธิ
๑ กี่ขวบปีรวบรัดอสัตย์ข่ม อำนาจจมคมอาฆาตบาดสติ
ดีชั่วตัวตนเติมใช่เริ่มริ ไทยร้าวปริพินาศวิวาทกรรม
๑ เหยื่อสังวาสประชาธิปไตยดาด ตื่นสิทธิเสรีราดระดมพร่ำ
รอบตัวดีชั่วจุดยุติธรรม อ้างมาตรฐานกำหนดทำร้าย
๑ เห็นแต่ผู้แพ้หน่ายยอมพ่ายพับ การเมืองไหนสดับรับลูกง่าย
หน้าเนื้อใจเสือปล้นกลเม็ดพราย กล้าชั่วขายชาติเล่นลิ้นเป็นไร
๑ ทุกข์ปากท้องร้องสุมรุมแถบิด ความสามารถน้อยนิดยากปิดได้
เสียงข้างมากอ้างทวนสิ่งป่วนใน ผิดอะไรประชาธิปไตยกู
๑ กี่ล้านคนค้านไหนไม่รู้สึก มโนธรรมสำนึกคดไร้อดสู
ขี่หลังเสือเพื่อใครปากไพล่ชู ความจริงรู้ชิงหนีบัตรพลีกรรม
๑ ไม่แปลกฝนแทรกพฤกษภาร้อน จบบทตอนคดยิ่งประวิงระส่ำ
วันชื่นคืนสุขคนคอยฝนธรรม สรรพสำเนียงพ้องพี่น้องไทย
๑ ต้นปลายดีร้ายชีวิตที่สุด สิ่งสมมุติจิตพุทธะรู้ละไหว
การเมืองเปลื้องตัวตนเห็นตนใน ปลูกประชาธิปไตยใจพุทธิ
๑ เก็บอดีตกรีดใจไทยเลวร้าย เท็จจริงยิ่งเปลี่ยวดายคลายสติ
เรียนรู้ตนชูธรรมสมาธิ งามปัญญาปฎิบัติวินัย
๑ บทเรียนก่อนเขียนบิดชาติผิดหลง เจตจำนงตรงคดกำหนดใหม่
การเมืองใช่เรื่องบ้ามารยาใด ประชาธิปไตยไทยเจ็บจำ
........