บางเพลา..สงบนิ่งยิ่งภูผา
เหมือนวาจาจำนรรจ์พลันสลาย
ดั่งโอษฐ์ลืมภาษาเลือนละลาย
ความว่างกลายโถมทับนับทวี
บางดวงตา...ว่างเปล่าราวอากาศ
ดั่งกระดาษหน้าว่างร้างเส้นสี
รูปทั้งหลายเร้นซ่อนจรลี
สุดวจีเอื้อยเอ๋ยเผยความนัย
บางรู้สึก...ดับหายมลายสิ้น
ดั่งชีวินล่วงลับดับแสงไข
ปราศความคิดชีวิตแลจิตใจ
ตกอยู่ในภวังค์ดั่งลืมกัน
บางห่างเหิน...ห่างไกลไม่รู้สา
วิสัชนาปราศรัยใช่เหหัน
ส่งสาส์นมาจากใจให้แก่กัน
ล้วนตื้นตันน้ำใจซึ้งไมตรี
รับรู้ทุกถ้อยคำทุกความหมาย
ห่างเพียงกายใจใกล้ไร้วิถี
ทุกบริบทจารึกรู้สึกดี
คงเปรมปรีดิ์ทุกครั้งดั่งใกล้กัน
ด้วยมีธรรมนำรักสมัครสมาน
ย่อมสราญทุกเมื่อเอื้อสวรรค์
หวังเธอจะแจ้งใจในสักวัน
พ้นโศกศัลย์ทวยเทวษวิเศษทรวง...