“เมียน้อย”

บนข.

โอ้เคราะห์ซ้ำกรรมสร้างแต่ปางไหน    

ถึงผลักไสให้เห็นเป็นฉะนี้

รักผู้ชายหมายมั่นฝันฤดี                  

ไม่เคยที่คิดข้องหมองฤทัย

 
รักเขาไม่เคยยั้งหวังให้เขา                

รักแต่เราคนเดียวไม่เกี่ยวไหน

รู้ภายหลังโอ้เราเขามีใคร                 

เป็นบ้านใหญ่อยู่แล้วเป็นแก้วตา

 

รักทั้งรักทั้งรู้อยู่อย่างนี้                  

ไม่เคยมีความคิดจะอิจฉา

หรือรังควาญบ้านใหญ่ให้ระอา           

กลืนน้ำตาหมองหม่นอยู่คนเดียว

 

รู้ทั้งรู้ผู้ชายมากหลายรัก                 

ก็ยอมภักดิ์กายใจไม่เฉลียว

แค่มาหากันบ้างอย่างห่างเชียว           

อย่าปล่อยให้เปล่าเปลี่ยวในหัวใจ

 

ช้ำนักช้ำชอกเช่นเป็นเมียน้อย           

อยู่ก็คอยหลบท่านคนบ้านใหญ่

เป็นเมียน้อยต้อยต่ำซ้ำรอยใคร          

บ้านน้อยไซร้ใครอยากเป็นเช่นตัวเรา

 


ยอมกินน้ำใต้ศอกกระบอกน้ำ            

เจ็บและช้ำน้ำคำน้ำใจเขา         

แต่หมองหม่นอุราน้ำตาเรา                

เป็นน้อยเขาต้องเขียมต้องเจียมตน

 

เพราะรักจึงจำทนเป็นคนช้ำ             

วิบากกรรมซ้ำแกล้งทุกแห่งหน

เป็นดอกไม้ไร้หมู่ภมรวน                 

จนกลีบหล่นร่วงลับไปกับลม

 

โอ้เคราะห์ซ้ำกรรมสร้างในปางไหน    

เป็นน้อยใครกล้ำกลืนแต่ขื่นขม

เกิดภพหน้าฉันใดได้ปรารมภ์             

ได้ชื่นชมชายเล่นเป็นของว่าง.