“ฉ้อราษฏร์บังหลวง”

บนข.

ฉ้อฉลแยบยลกลอุบาย                             
ราษฏร์ถูกหมายเรียกยื่นความขื่นขม

บังเบียดซุกซอนแล้วซ่อนปม                                  

หลวงระทมฝูงห่าประดาลง

            
คดในข้อแถมยังส่อทุจริต                          

โกงเป็นกิจถนัดวิบัติบ่ง

ปลิ้นปลอกหลอกให้ปักใจปลง                   

ปล้อนให้หลงด้วยเล่ห์เพทุบาย

            
ฉ้อกันเป็นระบบตระหลบสัตย์                   

ราษฎร์อึดอัดเขาเห็นเป็นของง่าย

บังตาแล้วมืดใจไร้ยางอาย                                    

หลวงวอดวายปี้ป่นด้วยคนโกง

            
อำนาจเด่นเป็นหลักก็มักใหญ่                    

อำนวยให้เงินทองเต็มห้องโถง

อำพรางนอกเน่าในใจเป็นโพรง                  

อำเภอใจยืดโยงแต่โกงกิน

            

ซื่อสัตย์ครองกมลคนมีสัตย์                                  

กินอย่างอัตคัตผลัดหนี้สิน

ได้ดีแต่ตกอับเป็นอาจิณ                           

อดอยากสิ้นลูกเมียละเหี่ยใจ

            
คดในข้อแถมงอในกระดูก                                    

กินพันผูกทวนน้ำตามน้ำไหล

อยู่อย่างไม่เกรงกลัวความชั่วใด                 

นานเพียงไรเหลือบริ้นมันกินเมือง               

            
มือสิบนิ้วลิ่วล้อคอยต่อนิ้ว                         

ใครโหยหิวหาทางเข้าวางเขื่อง

ยาวจึงต่อความยืดไม่ฝืดเคือง                   

สาวจนเฟืองฟันหักหวังตักตวง

            

ได้เพียงคืบคิดเหมาจะเอาศอก                  

สาวออกมาเต็มตักจนหนักหน่วง

เอาโลภเป็นดวงตาตัณหาลวง                   

ราษฏร์และหลวงป่นปี้...พวกขี้โกง