เหนื่อยเหลือเกิน อยากพัก ลงสักหน่อย
ทิ้งปลดปล่อย จิตท่อง เที่ยวล่องหน
ปลีกตัวจาก ภวังค์ หยุดกังวล
คลายทุกข์ทน ปวดร้าว ทุกคราวคืน...
ปิดเปลือกตา สนิท มิคิดหม่น
ทบทวนตน เห็นค่า อย่าสะอื้น
พักผ่อนกาย อ่อนเพลีย เสียอย่าตื่น
เลิกรื้อฟื้น เรื่องราว ปวดร้าวใด...
อยากปิดตา ฝังร่าง อยู่อย่างนั้น
เลือนคืนวัน รันทด มิสดใส
ขอหลบหลีก มิกล้า พบหน้าใคร
จะหลับไหล พักกาย ลงชั่วกาล...
ปล.๑ ไม่อยากเห็นภาพใดแม้แต่ท้องฟ้า
ปล.๒ คงมีเพียงลมหายใจรวยริน
ปล.๓ ไม่มีเคยใคร มีรักแท้จริงใจ จะมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า....
ปล.๔ ใจฉุ่มเย็น สดใส เมื่อได้รับการบอกบุญกฐินจิตก็ผ่องแผ้วขึ้นมา