ฉันคอยเธอตาค้างช่างทดท้อ เมื่อไรหนอจะได้เห็นใบหน้า ก็เคยมาเวลาใดใยไม่มา รู้ไหมว่าแทบหมดความอดทน อยากตัดรักให้ขาดมิอาจคิด แสนหงุดหงิดแค่ไหนไม่เคยบ่น จะแดดออกฝนตกอกร้อนรน รักเหลือล้นจริงจริงจึงนิ่งงัน โน่น..มาแล้ว..คอยอยู่ รู้ไหมจ๊ะ กว่าเธอจะตั้งหน้ามาหาฉัน ใครก็แย่งเข้าใกล้เธอพัลวัน มันอัดอั้น..เพราะรักเธอ เฮ้อรถเมล์!!