“นกเขา” ในกรงพ่อ

บนข.

พ่อบรรจงกลึงเกลานั่งเหลาซี่                    
จากไผ่เขียวขจีเป็นซี่ไหว
คมมีดกรีดไผ่งามไปตามใจ                       
เปลี่ยนซี่ไผ่ที่เห็นเป็นซี่งกรง

 
เรียวและงามโอนอ่อนแต่ซ่อนแกร่ง            
ทุกซี่แต่งด้วยรักและลุ่มหลง
จากซี่มาเป็นสานงานบรรจง                      
พ่อสานกรงยิ้มบานบ้านนกไพร

 
พ่อถือกรงบรรจงล่อต่อนกป่า                     
ล่อนกมาติดกรงด้วยหลงใหล
เสียงนกต่อเย้ายวนปั่นป่วนใจ                    
วิบัติภัยถึงตัวเพราะมัวเมา

 
จึงสูญสิ้นอิสรภาพเคยซาบซด                   
เกียรติยศแห่งนกป่ามาอับเฉา
ถูกจับกักขังกรงอันกลึงเกลา                      
เงียบและเหงาโหยหาพนาไพร

 
จู้ฮุกกรู จู้ฮุกกรู จู้ฮุกกรู                             
นกเขาคูเสียงหวานกังวานใส
นกเขาคู นกเขากู่ นกเขาใคร                      
พ่อสุขใจคลายเหงานกเขากู

 
ข้าวและน้ำพร้อมสรรพสำหรับเจ้า              
อาบแดดอุ่นยามเช้าทุกเช้าตรู่
เพียรเปล่งเสียงโก่งคอขันทุกวันคู               
ในกรงหรูโลกกว้างอำพรางตา       

 
งามไผ่เรียวเป็นซี่กรงบรรจงสาน                 
พ่อเบิกบานยิ่มย่องมองนกป่า
นกเขาพ่อคงขันวันเวลา                           
จากกรงกล้าผกผินบินจากกรง

 
แต่นกในใจพ่อเพียงรอวัน                           
เพียงผกผันโผผินบินลุ่มหลง
อยู่ในใจกรงต่อพ่อบรรจง                          
เจตจำนงดักล่อ...ตัวพ่อเอง...!!!