ชีวิตนี้มีอะไรเศร้าไปกว่าเมื่อเธอชังน้ำหน้าไม่อยากเห็น
พูดหรือทำเพียงนิดก็ผิดประเด็น
ทำปั้นหน้าชาเย็นตามองเมิน
ขุดเอาเรื่องเก่าแก่มาแผ่ตี
สิ่งที่เคยทำดีไม่สรรเสริญ
งานสำคัญเพียงไหนก็ไม่เชิญ
แทบจะเดินชนตายก็ไม่ทัก
ตามง้องอนค่อนว่าหน้าไม่อาย
เพื่อนหญิงชายเคยมีมิรู้จัก
เหมือนตั้งใจตัดขาดประหลาดนัก
ไม่ซาบซึ้งถึงรักเคยถักทอ
ต้องเศร้าสร้อยหงอยเหงาเฉาอารมณ์
ระบมบ่มขัดเขินเกินร้องขอ
ถึงฟังเพลง"ยามชัง"ยังไม่พอ
มีเนื้อเพลงอ่านต่อให้ทุกข์คลาย
"ยามชังพี่ยิ่งช้ำทุกยามเช้า
ไม่เห็นเจ้าเหงาจิตคิดจนเกือบสาย
วานอย่าชังให้พี่ช้ำถึงยามบ่าย
อย่าให้ชายหมายคอยจนคล้อยเย็น
ค่ำแล้วแสงเดือนงามอร่ามสรวง
ดาวลอยดวงดูกลับทรามเมื่อยามเห็น
ฟังเพลงรักเหมือนเพลงลาน้ำตากระเซ็น
ไม่วายเว้นสวาทหวามยามน้องชัง"