๏ บาปบรรพ์ ฤๅ หวั่นไหว๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

๏ ฤๅบรรพ์บาปสาปสั่งเมื่อครั้งก่อน
จึ่งอาวรณ์อาลัยจนใจหมอง
แม้ยากเกินเดินฝ่าไขว่คว้าครอง
กลับหมายปองครวญคร่ำอยู่ร่ำไร

เฝ้าเหนี่ยวรั้งยังรักอันปรักป่น
ที่ลอยวนคลุ้งคละทุกสมัย
แม้คืนวันผันผ่านล่วงการณ์ไกล
ยังค้นนัยแก่นกลวงที่ลวงตา

กาลยาวยืดมืดดำอยู่ซ้ำซาก
แสนวิบากทิศทางย่ำย่างหา
ดั่งสรวงบีบตีบตันในมรรคา
เกินด้นฝ่าขวากขวางที่พรางกล

ฤๅเลิกคิดทิศทางที่ย่างย่ำ
ทนจองจำทัณฑ์แถนนับแสนหน
ฤๅมิกล้าท้าพังล่มวังวน
จึงจำนนคำสาปของบาปบรรพ์

ดั่งโซ่ตรวนมัดตรึงประหนึ่งว่า
ต้องล่ามคาสุดกาลที่ผ่านผัน
ตราบโลกล่มจมดิ่งทุกสิ่งอัน
จักคลายฝั้นเพรงกรรมที่จำแลง

แม้บาปบรรพ์ทัณฑ์แถนเข้าแทนทด
บริบทอาทรอันรอนแสง
หากกล้าข้ามยามช้ำที่สำแดง
ใจย่อมแกร่งเกินกว่าศิลาใด

ปล่อยเพรงกรรมดำรงตามวงวาสน์
ด้วยมิอาจรอนทัณฑ์แม้วันไหน
แต่บาศบ่วงห่วงหาและอาลัย
จงตัดใจสะบั้นตรวนอย่าหวนคืน๚ะ๛
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน