เคยคิดหวังตั้งแง่พอแก้เหงา
เห็นบ้านเก่าเสาโยกเป็นโลกฝัน
เขียนกลอนหยอกหลอกใครไปวันวัน
คงไม่มีความสัมพันธ์อันค้างคา
คงไม่มีมิตรภาพอันซาบซึ้ง
หว่างคนซึ่งหลบเร้นไม่เห็นหน้า
ระหว่างใจเวิ้งว้างกลางนภา
ความห่วงหาอาลัยคงไม่มี
ความคิดว่าโลกฝันไร้พันผูก
กลับกลายปลูกผูกพันทุกวันวี่
ด้วยน้ำใจน้ำจิตมิตรไมตรี
เหมือนดังมีจริงจริงใช่สิ่งลวง
จึงอยู่บ้านหลังนี้ หนีไม่ได้
เพราะมีห่วงผูกไว้ตั้งหลายห่วง
เกรงเพื่อนเราเหงาหงอยคอยถามทวง
เกรงบางช่วงเพื่อนไม่ว่างบ้านร้างคน
ตั้งหน้าที่ให้ตัวมิมัวขวย
เป็นผู้ช่วยเฝ้าบ้านช่องมิร้องบ่น
แม้ต้องจับปากกาสาละวน
ทนอดทนพากเพียรคิดเขียนกลอน
อยากจะเห็นเพื่อนเพื่อนกลับเยือนบ้าน
มาสนุกสนานเหมือนกาลก่อน
มาปลุกบ้านเฮฮา...อย่างถาวร
โปรดกลับมาอาทร...บ้านกลอนไทย
1077
6
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
