ภาพบ้านไม้โบราณของบ้านสวน
ได้ย้อนทวนเวลามาให้เห็น
พอสิ้นแสงสุริยันตะวันเย็น
คือช่วงเป็นเวลาทองของหลาน-ยาย
ในความมืดกลางเถื่อนเรือนสลัว
ไฟแสงมัวดวงทองที่ส่องฉาย
หนุมาน สวาหะ เบญจกาย
ออกรำร่ายวับไหวอยู่ในตา
กากี นารีผล ทั้งคนธรรพ์
ต่างพากันยกโขยงตามโม่งป่า
สมิงพระรามไม่เหมือนใครในพารา
หัวกะโหลกผีกัดขาถึงคราตาย
กลัวความมืดของกลางคืนทั้งตื่นเต้น
เหมือนผีเร้นอยู่ตรงมุมตะคุ่มหาย
ภาพของนางเมรี ขี้เมามาย
ก่อนเธอตายหมายถวิลเป็นกินรี
เมื่อจะต้องมอดม้วยด้วยเจ็บช้ำ
คราครวญคร่ำกำสรด พระรถหนี
จึงตั้งจิตปรารถนามาทันที
(ชาตินี้เมรีตามพี่มา)
ชาติหน้าพี่จะต้องตามน้องไป
เมื่อยังเด็กวัยเรียนยายเวียนเล่า
ภาพเก่าเก่าเลือนลับกลับมาใหม่
พร้อมกับฟังเธอเล่าเรื่อง "สินไซ"
เหมือนย้อนวัยในวันอันลบเลือน