ท้องทะเลถิ่นเกิดกาย "สาหร่ายน้อย"
เธอล่องลอยเขียวขจีมีกิ่งก้าน
ทุกสิ่งเอื้ออำนวยสวยสะคราญ
ประดุจดอกไม้บานตระการตา
เหล่ามัจฉาเวียนว่ายด้วยหมายมาด
หว่านเสน่ห์เล่ห์สวาทปรารถนา
แต่สาหร่ายเมินเลยและเฉยชา
มินำพาปลาที่เฝ้าพะเน้าพะนอ
เจ้าหลงใหลใฝ่ปองมองเกลียวคลื่น
เผลอชมชื่นคลื่นเห็นจึงเล่นล่อ
และเมื่อสายสัมพันธ์นั้นมากพอ
สาหร่ายรอคลอคลื่นทุกคืนวัน
เกลียวคลื่นห่างร้างไปใจหงอยเหงา
คลื่นคลอเพียงเบาเบาเริงร่าฝัน
จะอยู่คู่คลื่นหล่อคลอนิรันดร์
ทะเลแม้นแดนชั้นสวรรค์วัง
ตระหนกตื่นคลื่นจัดซัดถาโถม
สาดครืนโครมสาหร่ายน้อยลอยติดฝั่ง
ใจร้ายจริงทิ้งไปไม่อินัง
รีบไหลลื่นคืนยังทะเลไกล
สาหร่ายกองท่าวทบซบชายหาด
น้ำตาหยาดครวญคร่ำร่ำโหยไห้
อยากคืนยังถิ่นเก่าแต่เยาว์วัย
ต้องจำใจอยู่ตรงนั้นคลื่นบัญชา
คลื่นไม่เคยเหลียวมองแม้ร้องร่ำ
เจ้าต้องทำหัวใจให้กร้านกล้า
รับชายหาดที่อยู่คู่ชีวา
แล้วเปลี่ยนสีกายาเป็นน้ำตาล
สิ่งแวดล้อมบังคับต้องปรับตัว
ถึงมืดมัวสู้ต่อไปใจอาจหาญ
ชีพจะอยู่ยืนยาวนานเท่านาน
อยู่ที่การปกป้องประคองตน
ทั้งกายใจฝึกฝนให้ทนทาน
เจ้าก็สวยสะคราญได้อีกหน
เป็นกฎเกณฑ์ธรรมดาในสากล
การดิ้นรนผจญกรรม ธรรมดา
วันนี้เกลียวคลื่นเดิมเริ่มมาใกล้
เริ่มลองใช้ลิ้นเล่ห์เสน่หา
หากรู้เช่นเห็นชาติ มาดมายา
ที่ยังคงติดตา คาติดใจ
จะละทิ้งชายหาด อาจมิง่าย
แม้สาหร่ายยังมิลืมปลื้มคลื่นไหล
หากชีวีมีแต่ แค่ก้าวไป
ชีวิตใครใดทวนหวนย้อนรอย
เรื่องสาหร่าย เกลียวคลื่น และผืนทราย
ใช่เขียนเล่นเป็นนิยายให้ละห้อย
เราก็คล้ายสาหร่ายได้ล่องลอย
เกยชายหาดมิอาจถอย...ลอยทะเล
1122
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
