การเป็นแดงคนดี นี่ยากหนอ
เพียงเธอง้อ ขอโทษ โกรธก็หาย
มิอาจทิ้งให้เหี่ยวอยู่เดียวดาย
เคยใกล้กายที่ไหน ไยโมเม
แม้มีทางแยกใดตัดไม่ขาด
ยังเป็นทาสตามเฝ้าคนเจ้าเล่ห์
กลัวจะแกล้งซมซานพานเกเร
แล้วโยเยสลัดตัดสัมพันธ์
คงจะเหมือนนั่งฝันวันฟ้าปิด
มีแต่เมฆมืดมิดคอยปิดกั้น
มิอาจเห็นสีแสงแห่งตะวัน
กลายเป็นฝันสลายตายทั้งเป็น
แดงจะอยู่อย่างไรในม่านเมฆ
เมื่อพระเอกหายไปมองไม่เห็น
คงตกบ่อความเศร้าเช้าถึงเย็น
ไร้คืนเพ็ญวันสว่างอย่างเคยเคย
เมื่อเธอเจตนามาขอโทษ
ที่เคยโกรธหนักหนาจนชาเฉย
ก็รีบร้อนสลายหายหมดเลย
จึงลงเอยที่วันนี้..เราดีกัน
เลิกโกรธแล้วนี่นา..อย่าแกล้งเศร้า
แดงรู้เท่าเธอแกล้งให้แดงขัน
เรื่องลูกไม้แห้งแห้งแดงรู้ทัน
เอ๊ะ!.ใครนั่นถือโทษ ใครโกรธใคร ?
(อ่านเรื่องของคนชื่อแดงน้อย หน่อยนะคะ )