ครูพละฯ รูปหล่อสอน ม.สาม
ลงสนามบาสเกตบอลสอนฉันเล่น
ทุกทุกวันเย็นเช้าเหมือนเข้าเวร
จนจัดเจนฉันสมัครเป็นนักกีฬา
ไปแข่งเชื่อมสัมพันธ์กันในเขตฯ
หลายประเภทเชื่อมงานสถานศึกษา
ฉันต้องนั่งรถหรูของครูมา
เป็นทุกครั้งทุกคราน่าเบื่อจัง
ฉันอยากนั่งไปกับรถโรงเรียน
ครูก็เปลี่ยนการกระทำด้วยคำสั่ง
ครูชอบทำความฝันของฉันพัง
แต่ฉันยังต้องเล่นเป็นตัวยืน
ฉันเข้าใจว่าครูเอ็นดูฉัน
จึงไม่รั้นไม่หือหรือฝ่าฝืน
ต้องทำเนียนเรียนข่มอย่างกลมกลืน
จนถึงคืนชื่นฉ่ำ....เลี้ยงอำลา
ฉันหัวร่อจ้ออยู่ในหมู่เพื่อน
ครูก็เลื่อนจากข้างหลัง...นั่งตรงหน้า
หรือฉันจะมีปฏิกิริยา
เสียงผอ.ออ. ร้องว่า... มานี่ครู!
กลับมานั่งที่เก่า! เด็กเขาอาย!
ยิ่งขยายสีแดงไปถึงใบหู
ฉันไม่รู้ ไม่ชี้ด้วย ซวยเลยตู
จึงจำอยู่...ทำอย่างไร ก็ไม่ลืม
1942
11
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
