ตั้งแต่เราพบกันฉันอบอุ่น
จึงขอบคุณเวลามาเสมอ
ที่จัดสรรวันเวลาให้มาเจอ
รู้จักเธอเหมือนฝันอันเลือนลาง
แต่ในความลางเลือนคล้ายเพื่อนแท้
คอยดูแลรับรู้อยู่เคียงข้าง
มิเคยหวั่นจะถูกทิ้งกลิ้งกลางทาง
จนไฟฟางดับสนิทด้วยพิษงง
บนเส้นทางกวีที่เดินอยู่
เธอเป็นผู้กรุณาเดินมาส่ง
ก้าวที่เดินมาด้วยกันจึงมั่นคง
มิพะวงอุปสรรคที่ดักรอ
ทางกวีในหัวใจไฟสว่าง
แม้เส้นทางยังไกลจะไปต่อ
คล้ายมีคนรับลูกที่ถูกคอ
คอยยืนรอ ส่ง-รับ ปรับแผนเกม
เหมือนกำลังตีถูกลูกขนไก่
ด้วยหัวใจสนุกสุขเกษม
ภาพเธอจึงสดใสอยู่ในเฟรม
และอิ่มเอมทุกหนกับผลงาน
หรือเรากำลังเล่น แบดมินตัน
รับส่งกันด้วยความสุขสนุกสนาน
เหนื่อยก็พักหนักก็ผ่อนทอนแรงทาน
ร่วมประสานการเล่น เช่นมือทอง