ความห่วงใย

เราร่อแร่แพ้ใจตนจนท้อถอย
อารมณ์ร้อยบทกวีหนีหดหาย
เพื่อนเพื่อนมีคำฝากมามากมาย
เพื่อเราคลายเหี่ยวห่อท้อทั้งปวง

"...กำลังใจให้ตัวเองสำคัญมาก.."   (1)
ข้อความเพื่อนเตือนฝากจากใจห่วง
เป็นแนวทางห่างไกลจากใจลวง
เพื่อพ้นช่วงอ่อนแอ...ร่อแร่คลาย

"วันนี้ท้อ ใช่พรุ่งนี้ต้องถอย..." (2)
เพื่อนเรียงร้อยวจีมีความหมาย
ให้หลุดจากภวังค์ ซังกะตาย
ลุกตะกายหมายฝัน...วันพรุ่งนี้

"....ขอให้เข้มแข็ง และรักตัวเอง..." (3)
เพื่อนอาจเกรงเรานอนเหมือนก่อนกี้
จึงฝากเจตนาปรารถนาดี
ด้วยวลีคล้ายพรและสอนใจ

"ก็แค่...จะหมด  ยังไม่หมด.....ฯ " (4)
อีกงามงดพจนาเยียวยาให้
(คุณกรดมาเป็นกำลังใจห้ายยย....)
จนเราอยากพากเพียรเขียนต่อไป
เลิกอ่อนแอแพ้ภัยในใจตน

"หรือเพราะหมด โปรโมชั่น กันเสียแล้ว...ฯ " (5)
อีกหนึ่งแนวเพื่อนติงอิงบ่นบ่น
หากคือความเป็นจริงสิ่งต้องทน
เพื่อผ่านพ้นความจริงอิงคลุมเครือ

ทุกทุกความห่วงใยใสสะอาด
เปรียบทองคำธรรมชาติพิลาสเหลือ
ปราศจากราคินมลทินเจือ
เอื้อโอบเอื้อกังวลปนอาทร

ขอบคุณด้วยความเอิบอาบและซาบซึ้ง
ที่หงายตึงร่อแร่มาแต่ก่อน
จะหยัดยืนคืนคลายหายแน่นอน
ด้วยแพ้พรห่วงใยจากใจทุกคน

(1) เพียงพลิ้ว
(2) เฌอมาลย์
(3) แมงกุ๊ดจี่
(4 ) กรด
(5) มวลภมร

และเพื่อนที่มาคอมเมนต์หลังจากเขียนกลอน
เสร็จแล้ว ทุกคนรวมทั้งคนที่ให้เลิฟด้วยค่ะ