อย่ากังวลห่วงใยกับใจฉัน
จงสร้างสรรค์ฝันคิดอิสระ
อยู่บนปลายสายสัมพันธ์ไร้พันธะ
เส้นระยะเชื่อมคำลำนำกวี
มิเคยใกล้เกินไปแต่ไม่ห่าง
เธอมีสิทธิ์เลือกทางอย่างเต็มที่
แต่ใจเราก็อาจปรารถนาดี
โดยมิมีมุ่งมาดคาดหวังใด
ทำหน้าที่ในส่วนที่ควรทำ
คอมเมนต์ให้ประจำฉันทำได้
เห็น ZEROโหว่กลมก็ถมไป
ไร้เงื่อนไขใดมอบมาตอบแทน
มิใช่เป็นงานหลักที่หนักหนา
ใช้เวลากับหัวเพียงชั่วแล่น
ยิ่งใช้บ่อยเท่าใดใช่ขาดแคลน
กลับเหมือนแม้นงอกเติมเพิ่มให้เรา
ทำด้วยใจเป็นสุขสนุกสนาน
มีเพื่อนหลายหลายบ้านไม่เงียบเหงา
เพื่อนจะเบื่อหรือไม่เบื่อเหนือคาดเดา
เพียงรับเหมา ZERO ที่โหว่เว้น
แต่เติมไปถมไปใจหวุมโหว่
ใครหนอเอา ZERO เป็นเครื่องเซ่น
มิอยากได้สักใบไยประเคน
ช่างกะเกณฑ์ให้เปลี่ยนไป หัวใจกลวง