สี่พฤษภาอีกครั้ง. เวียนมา
คนแก่แสนชรา. ซ่อนเร้น
ปลีกวิเวกซ่อนหา. ไกลหลบ
หนีเพื่อนฝูงที่เต้น. ร่ายล้อมแสวงหาฯ
ไปฟักฟูมไข่ตั้ง. หนใด
จึงมิคิดผูกใย. เชื่อมให้
สหายมิตรโยงใจ. ผูกเผื่อ
ลืมละแล้วใช่มั้ย. ปลูกสร้างลูกศิษย์ฯ
โคลงสี่เอยเอ่ยเเจ้ว. หาครู
ฉันท์ลักษณ์นิ่งนอนดู. มั่วต้ม
หลายปีผ่านอดสู. ชวนสลด
รันทดบทโคลงล้ม. ขาดไร้สุนทรีย์ฯ
ขาดอารมณ์กล่อมให้. ละมุน
ขาดอุ่นไอกองหนุน. แต่งแต้ม
ขาดเพลงเพราะเจืิอจุน. เอื้ิอนเอ่ย. โคลงนา
โปรดกลับมาโปรยแย้ม. เอ่ยแต้มสีสรรฯ
เคยสัจจะเก่าโพ้น. ลืมเลย
โคลงสี่จะงอกเกย. ท่วมบ้าน
วิกฤตแตกแหวกเอย. บ้านใหม่
ศิษย์หมดไร้สะท้าน. สะทกสู้ปฐพีฯ
จึงมาเอ่ยบ่นบ้า. ด้วยปลง
สิ้นสุดแล้วอนิสงค์. ศิษย์เจ้า
จึงลาจากธุดงค์. วิเวก เช่นครู
ลาก่อนโคลงเคยเว้า เช่นเจ้าปลายตะวันฯ
รำลึกถึงวันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษ์ ๕๗
ยาแก้ปวด 14 ก.พ. 2558 01:14 น. - ID 148621 
2962
35
11
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
