คลาดคลา

แมงกุ๊ดจี่

๑.พนมกรอธิษฐานบนบานกล่าว
เมื่อถึงคราวล่วงลับ...ดับสังขาร
หมดชาติภพ....จบลงในสงสาร
สิ้นสัญญาณจบแล้วจงแคล้วกัน...

แม้นเกิดใหม่ขอต่างระหว่างภพ
อย่าพานพบรอยบุญช่วยหนุนกั้น
ขอกุศล...เคยสร้างในปางบรรพ์
"อย่ามีวัน" ร่วมชาติ" "วาสนา"...

จักขอมั่นเช่นจิต "อธิษฐาน"
มิพบพาน...จงคลาดด้วยปรารถนา
เกิดกี่กาลกี่กัปล์เลือนลับลา
อย่าร่วมฟ้าร่วมยืนดินผืนเดียว...

ขอจงห่างแสนไกลไปสุดหล้า
สิ้นเสน่หามิปองไปข้องเกี่ยว
นับแต่นี้จบกันหยุดขันเกลียว
แม้เพียงเสี้ยวอย่ากรายสิ้นสายใย...

๒.น้องจักขอชดใช้ในชาตินี้
ขออย่ามี...ค้างคาสัญญาใด
หมดชาติภพปัจจุบันสิ้นกันไป
เกิดชาติใหม่คลาดแคล้วให้แล้วกัน

จักระลึกคุณความดีเคยมีให้
ตราตรึงใจตราบกาลที่ผ่านผัน
ในภพนี้...ภพเดียวข้องเกี่ยวกัน
ตราบถึงวันชีพวายสิ้นสายปราณ...

โปรดรู้ไว้มิโทษหรือโกรธขึง
ทุกคำนึง...จำมั่นเรื่องวันวาร
ที่การุณโอบเอื้อคอยเจือจาน
พาพ้นผ่านความทุกข์ที่ทุกข์ทน....

๓.พนมกรกราบลงหน้าองค์พระ
ตั้งสัจจะ...น้อมนำทำกุศล
ขออธิษฐานต่อหน้าทั่วสากล
ได้โปรดดล...เป็นจริงทุกสิ่งเอย....

ปล.๑ : ไม่สำคัญหรอกว่าเหตุผลคืออะไร  เพราะยังไงก็ต้องจบอยู่ดี
ปล.๒ : บอกแล้ว "เอาเลย ทำเลย อะไรที่เป็นความสุข เป็นความถูกต้อง" น้องยินดี
ปล.๓ : ขอบคุณที่ให้ชีวิตใหม่  ที่ให้โอกาส  ให้ทางเดินที่สง่างาม มีศักดิ์ศรี  มีคุณค่า
ปล.๔ : น้ำตาที่ไหลนั่นเป็นเพราะความผูกพัน แต่น้องรู้สึกดีและทำดีแล้วแต่อาจจะไม่ดีทีสุด
ปล.๕ : น้องแมงเม้นกลอนไม่ได้  ดิสฯ ไมหมุนไม่หยุดเบย ล็อคอินไม่ได้  
            อะไร อะไร ก็ไม่ได้เซ็งเบย.(เลยต้องมาเขียนกลอน)