ทุกครั้งที่บังเอิญเราเดินผ่าน
สบตาหวานกับท่าทีที่เฉลย
ก็พอรู้ทีท่าตาเปรยเปรย
แต่ก็เคยมองข้ามความสำคัญ
เห็นเป็นเรื่องผ่านผ่านมานานนัก
แค่ทายทักยิ้มหวานแล้วผ่านผัน
ไม่เคยคิดอ่านในหัวใจกัน
ตั้งแต่เริ่มวัยฝันจนวันนี้
เขาบอกแม้นานเนิ่นจนเกินสาย
ความรู้สึกมากมายยังคงที่
แม้หลายอย่างอาจเคลื่อนตามเดือนปี
แต่ยังมีหนึ่งประสงค์คงทนทาน
อยากได้พบได้คุยกันสักครั้ง
เป็นความหวังแต่วันยังฝันหวาน
เป็นความปรารถนามาเนิ่นนาน
คือต้องการบอกความฝัน...เท่านั้นพอ
นัดกันที่หาดทรายใกล้ใกล้บ้าน
จะปล่อยผ่านหรือควรเราพบเขาหนอ
จะไม่ไปก็พะวง...เขาคงรอ
ถ้าจะไปใจคอ..ก็ลังเล