อยู่กับดินถิ่นตมสังคมปิด
แต่ความคิดบางคราวเทียมหาวเหิน
หากสังคมงมงายมากมายเกิน
แม่กล้าเดินโดดเดี่ยวบางเสี้ยวทาง
ลูกผู้หญิงยิ่งต้องเรียนเปลี่ยนบทบาท
เพื่อสามารถก้าวไกลเป็นไทบ้าง
มิใช่มีชีวิตติดตะราง
ด้วยข้ออ้างเก่าเก่าเต่าล้านปี
แม่จึงเฝ้าพยายามให้ความรู้
เป็นคุณครูกวดขันทุกวันวี่
โดยใช้ช่วงเวลาต้นราตรี
จากวันเดือนเลื่อนเป็นปีที่ต่อเติม
"คนเรียนน้อยถอยหลังยั้งไม่อยู่
คนไม่รู้ล้าหลังตั้งแต่เริ่ม
คนงุ่มง่ามตามหลังแต่ดั้งเดิม
คนไม่เสริมสร้างตน คนหลังยาว "
คติพจน์เย้าแหย่ที่แม่แต่ง
แม้เหมือนแกล้งเจตนาจะว่ากล่าว
ล้วนแต่เป็นความคิดสูงติดดาว
เหน็บให้หนาวสันหลังทุกครั้งครา
แม่เป็นคล้ายหางเครื่องคนเบื้องหลัง
ออกกำลังเสริมสร้างคนข้างหน้า
ให้สวยสดงดงามอร่ามตา
อยู่เบื้องหลังดาราในป่างาม