ความคิดถึงตรึงในหัวใจหนึ่ง
เพราะความคิด ไม่ถึง เธอซึ่งห่าง
อุปสรรคผลักไสไกลเส้นทาง
ใจจึงสร้างบางเยื่อเพื่อแสดง
คิดถึงมีความจำ ค้ำเป็นฐาน
กับจินตนาการสานปรุงแต่ง
อำนาจความคิดถึงจึงรุนแรง
ตามค่าแห่งจินตนามาพัวพัน
เมื่อจินตนากับจำนั้นก้ำกึ่ง
ในดวงจิตคิดถึงประหนึ่งฝัน
ประหนึ่งสุขประหนึ่งเศร้าคละเคล้ากัน
จนเผลอพร่ำรำพันวันรำพึง
ในยามความสัมพันธ์นั้นวิกฤต
ใจทุรนทนพิษความคิดถึง
สำหรับความสัมพันธ์อันตราตรึง
ใจซาบซึ้งกึ่งหวานซ่านทั้งดวง
คงเพราะเธออยู่ไกลเกินไปหา
ยามสายตาไม่เห็นเฝ้าเป็นห่วง
ยามไม่มีร่องรอยใจคอยทวง
ต้องพึ่ง "ดวงกับเดา" บรรเทาไป
ถ้าหากดวงยังดีมีโชคสรรค์
คงนอนฝันว่าเห็นก็เป็นได้
หากรู้เธอสุขกายสบายใจ
ความห่วงใยมากมายก็คลายลง
ถ้ามิฝันทั้งคืนยามตื่นเช้า
ก็คงเฝ้าคิดเหมาเดาส่งส่ง
เพื่อให้คลายครุ่นคิดจิตพะวง
"เดาว่าคงมีเหตุผลจนลืมเรา"
จึงเป็นความคิดถึงซึ่งแพ้พ่าย
รอสลายผูกพันตามวันเหงา
ภายใต้ความพ่ายดวงพ่วงพ่ายเดา
หากยังคงเหลือเงาแม้เบาบาง
1577
15
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
