คนที่รับความรู้สึกความนึกคิด
สัมผัสจิตคิดอันใดหาไม่ง่าย
บางทีแม้จะค้นไปจนตาย
หาสักรายรู้ใจดีไม่มีเลย
อาจเพราะไม่มีสิทธิ์จะคิดนึก
หรือรู้สึกตรงกันบ้างแต่ต่างเฉย
ความรู้สึกซึ้งซึ้งจึงลงเอย
เหมือนไม่เคยคิดนึกรู้สึกใด
ความรู้สึกจึงอาดูรเพราะสูญเปล่า
ห่อเหี่ยวเฉาแต่ยังตั้งต้นใหม่
สงสารเอยสงสารตัวกับหัวใจ
ของใครหรือของเขา ของเราเอง
ถ้าความรู้สึกพร้อมกล้ายอมรับ
ความรู้สึกคงกลับกระฉับกระเฉง
คล้ายความหวังความฝันร่วมบรรเลง
ให้บทเพลงความรู้สึกนั้นคึกคัก
คงมิอาจบังคับให้รับรู้
ควรขึ้นอยู่กับจิตคิดตระหนัก
จึงเข้าถึงซึ่งยากลำบากนัก
ต้องตรงจุดหมุดที่ปักสมัครใจ
ความรู้สึกมากมายจึงตายดับ
เมื่อคนรับรู้สึกนั้นมิหวั่นไหว
ความรู้สึกซึ้งซึ้งจึงตายไว
เมื่อเธอไม่ยอมรับประคับประคอง