มองเส้นทางสว่างไสวด้วยไฟฟ้าเทียนอย่างเราไร้ค่าถ้าจะกล่าว เหตุเพราะแสงสว่างใสไม่ยืดยาว คนใช้เพียงครั้งคราว..ครั้นจำเป็น ไฟฟ้าดับจับต้องมองค้นหา พอเหลือค่าของเราเขาทุกข์เข็ญ เทียนจึงช้ำน้ำตา..
.พากระเซ็น แสนยากเย็นหยั่งถึงซึ่งใจคน หยากไย่เกาะ!!เก็บกันลืมวันที่ เห็นเราดีมีค่าคราขัดสน เห็นประโยชน์ยามเขาเข้าตาจน คลายมืดมนมองฉันเพื่อบรรเทา ไฟฟ้ามาหมดสิทธ์คิดหยิบใช้ "เพียงตัวเลือก"รอไปถึงไหนเล่า? ทำหน้าที่พลีร่างเทียนอย่างเรา ลงทุนเผา
ผลาญตัว..มิกลัวตาย แกงเขียวหวาน ---สะเลเต---