บ้านนี้คนมากมายทั้งชายหญิง
ร่วมบ้านจริงแต่คล้ายมิใช่บ้าน
มีที่ให้แอบหลบหรือพบพาน
ทุกคนวาดวิมานเป็นงานประจำ
ที่รู้จักทักทายคล้ายมิรู้จัก
แต่ก็มักคอยกันวันยังค่ำ
เจอก็เฝ้าเย้าหยอกหรือหลอกอำ
บ้างก็ทำเมินเมินจนเกินไป
บ้านนี้แม้นแดนสวรรค์คนฝันเฟื่อง
ยกเอาเรื่องร้อยพันมาฝันใฝ่
จะยกเมฆเสกฝันนั้นอย่างไร
ยังมีใครบางคนทนให้ดาว
บ้านนี้คือสวรรค์ฉันเคยเสก
มีพระเอกแสนดีขี่ม้าขาว
ให้เป็นผู้รังสรรค์ฝันสกาว
สร้างเรื่องราวเธอ-ฉันวันเราเจอ
แต่น้ำใจน้ำจิตใช่คิดฝัน
ความผูกพันรู้สึกดีมีล้นเอ่อ
ทุกทุกสิ่งที่เกิดล้วนเลิศเลอ
ยิ่งกว่าเจอใครใครในโลกจริง
จึงได้เขียนบันทึกเพื่อนึกย้อน
ด้วยอาวรณ์อาลัยอย่างใหญ่ยิ่ง
ในความสุขทุกห้วงช่วงพักพิง
คราแอบอิงพิงฝันสวรรค์ใจ