ในคืนค่ำคล้ำหมองท้องฟ้าหม่น
เมฆเทาเกลื่อนเหมือนคนใจหม่นไหม้
แว่วเสียงครางหงิงหงิงหริ่งเรไร
เหมือนเธอไป "รำพันกับจันทรา"
เธอดายเดียวเปลี่ยวเหงาเฉาหดหู่
ด้วยขาดชู้ทางใจอาลัยหา
แต่เราขาดน้ำใจใครนำพา
เพราะอัตตาที่สร้างไว้ต่างกัน
เรื่องบางอย่างต่างคนก็ต่างคิด
ตามเหตุผลของชีวิตที่ปิดกั้น
หากยังมีช่องทางสร้างสัมพันธ์
แต่ทางนั้นบ่อยครั้ง...พังทลาย
ฉันเคยไปหาเธอ..เก้อสองครั้ง
เมื่อทบทวนความหลังยัง "ขวัญหาย"
คราวนั้นเราแคล้วคลาดที่หาดทราย
จักจั่นล้อให้อายเป็นรายวัน
อีกหนึ่งครั้งไปมองที่ "กองขยะ"
คิดว่าจะพบเจอเธอที่นั่น
แต่เห็นหนูกรูมาราวห้าพัน
ต้องรีบหันหลังคืนเลิกยืนคอย
เธอ *"อยากอยู่ในบันทึกความนึกคิด
อยากอยู่ในลิขิตประดิษฐ์ถ้อย
อยากอยู่ในจินตการวิมานลอย" *
จึงเรียงร้อยบทกวีนี้...มอบเธอ
(*.. ...* ประพันธ์โดย ปลากัด )