กลัวเธอจะหายไปในความว่างเป็นอดีตซีดจางร้างสีสัน
รายละเอียดยิบย่อยหลุดลอยพลัน
แม้ยังเหลือส่วนสำคัญอันทรงจำ
จึงเขียนกลอนทุกวันเพื่อบันทึก
เก็บทุกความรู้สึกที่ดื่มด่ำ
เก็บเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยด้วยถ้อยคำ
แม้แนมเหน็บเก็บงำกันจำจาง
ให้เรื่องราวคราวพบอยู่ครบถ้วน
เพื่อทบทวนหวนใหม่ยามไกลห่าง
เคยรู้สึกอย่างไรในช่วงทาง
เก็บทุกอย่างที่ซึมซับประทับใจ
ไว้เรียบเรียงความคิดปะติดปะต่อ
ละเอียดลออคลอด้วยสีสวยใส
ราวนิยายถ่ายทอดตลอดไป
อ่านครั้งใดชัดเดิมเพิ่มทวี
จัดเก็บไว้ในมุมที่ลุ่มลึก
ในซอกความรู้สึกอันคงที่
ในห้องของความฝันอันแสนดี
เขียนคำว่า "เคยมี" ไว้ที่มุม
" เขาคิดว่าร่างไกลแต่ใจชิด
ไม่ได้คิดเรื่องราวแบบสาวหนุ่ม
อ่อนโยนแต่ชอบกัดหากรัดกุม
อยู่ในกลุ่มคนหนึ่งซึ่งศรัทธา "