ณ เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ แผ่นดินที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามและน่าอยู่

แสงศรัทธา

ณ เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ แผ่นดินที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามและน่าอยู่

ณ เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ*
แผ่นดินกว้างใหญ่
เสียงร่ำไห้ร้องระงม
ในขณะที่น้ำตาแห่งความยากแค้นหลั่งลงพื้นแผ่นดิน
ผู้นำกลับกระหายในสงครามและกลิ่นคาวเลือด
เสียงประกาศกร้าวราวกับพญามารบ้าอำนาจ
โอ้ แผ่นดินจะสุขสงบได้เช่นใดถ้าหากหัวใจของเขายังระอุไปด้วยไฟแค้นจากบรรพชน
สงครามที่ส่งผ่านกันรุ่นต่อรุ่น
ความตายที่ส่งผ่านกันรุ่นต่อรุ่น
น้ำตาและความลำเค็ญที่ส่งผ่านกันรุ่นต่อรุ่น
คราบเลือดไม่เคยจางหายไปกับกาลเวลา
ผืนดินไม่เคยอิ่มที่ดูดซับหยาดน้ำตา
และสายลมแห่งเสียงร่ำไห้ไม่เคยสงบ

แด่ผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามและน่าอยู่
ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า
หัวใจของเขาจะอ่อนเยาว์ลงคล้ายทารกแรกเกิด
มือของเขาจะอ่อนนุ่มและศักดิ์สิทธิ์พอที่จะโปรยหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความงดงามให้ผลิบานบนผืนแผ่นดิน
และดวงตาของเขาจะอ่อนโยนราวกับมารดาที่เฝ้ามองดูการเติบโตของบุตร

โอ้...ท่านผู้นำที่เยาว์วัยแต่ใจกลับคุโชนด้วยเพลิงแค้นแห่งบรรพชน
จะมีผืนแผ่นดินใดในโลกนี้อีกเล่าที่น่าอยู่เท่าแผ่นดินเกิด
จะมีดินใดในโลกนี้อีกเล่าที่จะกลบฝังร่างได้อบอุ่นได้เท่าแผ่นดินเกิด
จะมีที่ใดอีกเล่า?
ที่ใดอีกเล่า?.

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

* เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ถูกแบ่งประเทศที่เส้นขนานที่ 38 องศาเหนือ
** หมายเหตุตีพิมพ์ครั้งแรก เนชั่นสุดสัปดาห์ 31 มกราคม 2557