สามสิบเก้าเข้าแล้วในปีนี้ไม่อยากมีเลขสี่โอ้พระเจ้า
มองกระจกตีนกามาแล้วเรา
จึงไม่อยากมีเ้งาให้จ้องมอง
เฝ้าวนเวียนเขียนอ่านในบ้านกลอน
เที่ยวอ้อนวอนให้ใครเป็นเจ้าของ
เขาต่างเมินไม่ยอมมาจับจอง
ถึงป่าวร้องขอทานรักยังผลักหนี
ใช้ชีวิตลุ่มดอนมานานนัก
ต้องคิดหนักตอนจะย่างเข้าเลขสี่
หนีไปบวชอีกครั้งคงจะดี
แต่คราวนี้เขาคงไม่ให้ลา
หนีชีวิตไม่ได้คงต้องสู้
เพื่อให้รู้ต้องใช้ความใจกล้า
ไม่ขี้ขลาดตาขาวเหมือนก่อนมา
คุกเข่าหน้าอัลมิตราคงจะดี
ถามให้ชัดแต่งงานด้วยกันไหม
พร้อมกล่องแหวนรูปหัวใจเป็นสักขี
ไม่อยากรออายุนามถึงข้ามปี
กลัวจะขึ้นเลขสี่แก่เกินแกง
ต้องจับยามสามตาอุบากอง
หาว่าเมายาดองคงถูกแกล้ง
เพราะความโหดที่เธอเคยแสดง
อาจจะแว้งขบหัว..กลัวจริง ๆ