เพื่อนเอย….. สุดท้ายเรา ต่างตาย สลายสิ้น
ผ้าเพียงชิ้น พันผูก ก็ถูกเผา
เคยแบ่งแยก กันไว้ ว่าเขาเรา
จะเหลือเงา ให้เห็น เป็นไม่มี
ของเคยรัก เคยหวง เหมือนลวงตา
เมื่อถึงครา ลาลับ กลับเมินหนี
เปลี่ยนมือไป หมดสิ้น ไร้ยินดี
เหมือนไม่มี ความหลัง ฝังใจกัน
โน่นก็ใช่ นี่ก็ปอง นั่นของข้า
ใครจะว่า ยังไง ยึดไว้มั่น
กว่ารู้ตัว ก็สิ้นหวัง ถึงทางตัน
ที่ใฝ่ฝัน แท้จริง ล้วนสิ่งลวง