วันหนึ่งฤดูหนาว มีเรื่องราวร้าวดวงใจ รังนกในต้นไม้ แม่ลูกมีสี่ห้าตัว พ่อนกถูกยิงทิ้ง ไร้พึ่งพิงจริงน่ากลัว แม่นกนำตนตัว หาอาหารงานต่อไป สั่งเสียเดี๋ยวแม่กลับ มิไปลับกับถิ่นไกล อย่าซนสั่งลูกไว้ ว่าเด็กดีชี้ชวนฟัง สั่งเสียด้วยความห่วง เหมือนดั่งบ่วงถ่วงอยู่หลัง ทิ้งลูกตามลำพัง สู่พงหญ้าหาหนอนมา ลำบากไม่ปริบ่น ยอมทุกข์ทนขนเหยื่อหา คิดถึงพ่อนกจ๋า บินกลับรังไม่รั้งรอ ทันใดมัจจุราช เสียงเปรี้ยงปราดยิงถูกหนอ ลูกจ๋าแม่ร้องขอ ยกโทษให้ไปไม่ทัน หัวใจแตกสลาย มานอนตายวายไปพลัน ลูกนกรอแม่นั้น ถึงค่ำคืนขื่นขมใจ ว้าเหว่และหวาดกลัว ปลอบน้องทั่วตัวพี่ใหญ่ น้องจ๋าอย่าร้องไห้ แม่จวนกลับพี่รับรอง.
ดอกสารภี 9 พ.ค. 2545 10:43 น. - ID 14803 
1614
3
0
9 พฤษภาคม 2545 10:46 น. - comment id 48439
แม่จ๋า หนูหิวๆๆ
9 พฤษภาคม 2545 11:34 น. - comment id 48455
อ่านแล้วเศร้าจัง
9 พฤษภาคม 2545 16:05 น. - comment id 48502
ผัดเผ็ดนกอร่อยมากเลย งั่มงั่ม อิอิ ล้อเล่นนะ อย่าไปยิงนกเลยนะครับ น้าผมยิงนก มันไม่ตาย มันกระเสือกกระสนหายไป พอน้าจะถอยรถออกจากบ้าน เจอมันมานอนตายใต้ท้องรถ น้างี้...โห.....น้ำตาแทบไหล กูทำอะไรลงไปวะ.... สงสารมันครับ ตั้งแต่นั้นน้าไม่ยิงนกอีกเลย ไปยิงกิ้งก่าแทน
9 พฤษภาคม 2545 20:15 น. - comment id 48559
ฮือๆๆๆๆๆ..เศร้าจัง
10 พฤษภาคม 2545 07:31 น. - comment id 48647
อ่านแล้วใจหวิวๆ..เศร้าจังค่ะ น่าสงสารลูกนกจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
