วันนี้แรมสองค่ำเดือนสิบสองน้ำเพิ่งนองพากระทงไหลลงอ่าว
ถึงกำหนดชีพจรลงที่เท้า
ทิ้งเรื่องราวขัดแย้งแดงเหลืองไทย
เมื่อโอกาสมาถึงพึงไขว่คว้า
ความก้าวหน้ารออยู่ต้องสู้ใหม่
แม้จะต้องไปห่างทางแสนไกล
กำลังใจคงมั่นไม่หวั่นเกรง
ต้องลาก่อนแผ่นดินถิ่นกำเหนิด
ชะตาเกิดเข้าโฉลกโชคสองเด้ง
ทำหน้าที่เต็มใจไปตามเพรง
พรหมลิขิตคงเล็งมาที่เรา
วอชิงตันฝันไกลไปให้ถึง
แม้ใจหนึ่งยังบ่มระทมเศร้า
มอบหัวใจใฝ่หวังดังเป็นเงา
กลับสูญเปล่าโบยบินสิ้นพลัง
ขอปรับตัวปรับใจให้เข้มแข็ง
ด้วยเรี่ยวแรงสัตย์ซื่อคือความหวัง
เมื่อหน้าที่เสร็จสรรพกลับคืนรัง
อาจมาเล่าให้ฟัง...หากยังรอ