การอำลามาถึงพึงตระหนักแม้เรื่องรักต้องพรากยากจะฝืนชีวิตสิ้นสูญไปไม่หยัดยืนไม่อาจฟื้นสืบสาวเรื่องราวใดปลดให้สิ้นทุกห่วงเป็นบ่วงพิษทำให้จิตเศร้าหมองไม่ผ่องใสลืมเสียเถิดความหลังที่ฝังใจหากเ้หลือไว้อาจนำมาย้ำตรองยามกลบฝังหวังว่าเอาหน้าคว่ำ ไม่จดจำหน้าใครให้หม่นหมอง โลกเหลวแหลกยุ่งยากไม่อยากมอง เป็นธุลีฝุ่นละอองเพียงเดียวดาย
อย่าเก็บงำเรื่องราวทุกคราวครั้ง ปล่อยให้เป็นความหลังที่สูญหาย เพียงความรักไร้ค่าอย่าฟูมฟาย สิ่งสุดท้ายหลุมฝังก็พังภินท์
ในส่วนลึกสำนึกรู้อยู่เต็มอก
เมื่อดวงตกความรักปลักสิ้น
ให้สังขารเป็นทานไส้เดือนดิน
ไม่ยลยินห่วงหาอาทรใด....