เราแค่เพียงมองเงาอันเศร้าโศกในวันที่อับโชควันโลกหม่นนาฬิกาหมุนเวียนและเปลี่ยนวนกว่าจะพ้นผ่านผันวันและคืนเพราะเราอาจพลาดหวังเพราะพลั้งเผลอทนพบเจอโศกตรมทนขมขื่นเก็บเศษซากชอกช้ำทนกล้ำกลืนทนสะอื้นเก็บงำเก็บน้ำตาแค่เพราะเพียงผิดหวังหวังยังอยู่แค่อดสูก็มิอาจหยุดปรารถนาแค่ปวดร้าวระทมตรมวิญญาณ์แค่ผ่านมาอีกไม่นานก็ผ่านเลยเพียงเวลาสับสนกังวนจิตทำชีวิตราบเรียบและเงียบเฉยทนอีกหน่อยใจว้าวุ่นจักคุ้นเคยอาจเพียงเผยปริศนาที่คาใจ