ฝนพรำ.. พรำลงมาผืนฟ้าเปียก
นิ่งสำเหนียกในเพรียกร้องปองคิดถึง
ฟังเสียงฝน เพียงลำพังนั่งรำพึง
ไม่โศกซึ้ง แค่หลงทางระหว่างใจ
หลงอยู่ในความทรงจำแห่งคำเขียน
หลงวนเวียน อาขยานที่ขานไข
อ่านแล้วเหงาเรายิ่งอ่านไม่ผ่านไป
ยิ่งซึ้งในทุกถ้อยคำที่ขำคม
อ่านกลอนเก่า.. แกล้มกับกาแฟดำ
ดื่มขม-อ่านคำ ยิ่งย้ำขม
ความเหงางามหลามไหลในอารมณ์
..สู่ภวังค์จ่อมจม ในห้วงใจ
ความเหงามีความงามในความเหงา
อยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรือไม่
มองให้เป็น ก็จะเห็นความเป็นไป
ถ้าทนไหวมันจะงามตามเวลา
..ดื่มด่ำ ค่ำคืนเหงาให้เข้าถึง
..ลึกซึ้ง ดื่มความเหงาให้เข้าท่า
มองความเหงาให้แจ่มชัดถนัดตา
จะเห็นว่าก็แค่เหงา เราเลือกมัน
และเราเลือกใช้ใจได้หลายอย่าง
เลือกจะวาง หรือยึดยื้อถือไว้มั่น
กาแฟดำที่รินรอก็เหมือนกัน
รู้เท่าทันความขมพอ ..ก็หวานใจ
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 14 ก.ย. 2556 11:48 น. - ID 147696 
1970
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
